Na wschód od Phoenix rozciąga się uformowany z ogromnych erupcji wulkanicznych 29 milionów lat temu poszarpany, górzysty obszar pełen łuków skalnych, pagórków, dolin i kanionów, nad którymi wznosi się tajemniczy masyw Superstition Mountain. Ogromny monolit wznosi się stromo na wysokość ponad 3,000 stóp (prawie 1, 000 metrów) ponad poziom otaczającej go pustyni. Niektóre szczyty osiągają wysokość ponad 6 tysięcy stóp nad poziomem morza, a głębokie kaniony z pionowymi ścianami przecinają cały masyw na setki poszarpanych i skomplikowanych sekcji, niczym części gigantycznego Labiryntu (Zobacz mapę)
Lost Duchman State park Zdjęcie: Doug Kerr
Masyw ten nie jest najwyższy w tej okolicy, ale ma na swym koncie największą ilość śmiertelnych ofiar i przez Indian jest otoczony szczególną czcią od niepamiętnych czasów. Stare legendy Apachów i Indian Pima dodają grozy temu miejscu, opowiadają o tajemniczych i przerażającycyh duchach zamieszkujących to miejsce, wrogie i niebezpieczne dla zapuszczających się tu śmiałków. Prawie wszystkie współczesne historie i legendy, chociaż zawierają jakieś elementy starych opowieści, są w jakiś sposób związane z Zaginioną Kopanią Holendra, której poszukują wciąż nowi śmiałkowie do dziś, i do dziś giną w tych górach w niewyjaśnionych okolicznościach.
Region Gór Przesądów to północny kraniec Pustyni Sonora, ciągnącej się daleko na południe, głęboko na terenie dzisiejszego Meksyku. Przeważa tu typowa pustynna flora i fauna - kaktusy saguaro i kilkudziesięciu innych odmian, karłowate sosny i szczególnie duża ilość gatunków kwiatów, co sprawia, że cały rejon jest szczególnie piękny wczesną wiosną, kiedy pojawiają się tysiące kolorowych kwiatów i kwitną nawet kaktusy. Żyją tu kojoty, kilka gatrunków gryzoni, wielkie ilośći węży, w tym szczególnie jadowity wąż koralowy i 4 gatunki grzechotnika, skorpiony, małe gady i płazy, dzikie osy i miliony miodnych pszczół. Jest też kilkadziesiąt gatunków ptaków, widuje się tu orły i jastrzębie. Cały rejon jest w pełni uzależniony od rzadkich opadów deszu. Temperatury mogą łatwo osiągać ponad 125 stopni Fahrenheita (ponad 51 stopni Celsjusza) w lecie i spadać poniżej zera (C) zimą. Śnieg pada w górach prawie każdej zimy, przyczyniając się do pojawiania się rwących potoków na wiosnę. Miliony lat powolnej erozji - działania wiatru, deszczów i ruchy tektoniczne - nadały tym górom ich współczesny wygląd. Łańcuch Superstition Mountains jest dziś o ponad 1,000 stóp niższy niż wkrótce (kilka milionów lat temu) po swoim powstaniu.
Pierwszymi białymi, którzy tu dotarli, byli w roku 1539 członkowie wyprawy ojca Marcosa de Niza. Widzieli oni masyw Superstition Mountains z pokładu łodzi, którą po Salt River płynęła ekspedycja. Miejsce to eksplorowała również pobieżnie ekspedycja Francisco Vasqueza de Coronado, poszukująca legendarnych, zasobnych w złoto siedmiu miast Cibola. Członkowie tej wyprawy od miejscowych Indian dowiedzieli się o wielkich ilościach złota w pobliskich górach, ale Indianie nie podjęli się być przewodnikami obawiając się gniewu "Grzmiącego Boga" mieszkającego w tych górach. Zgodnie z jedną z legend, gdy oddział Hiszpanów wyruszył w góry, okazało się, że w tajemniczy sposób zaczęli znikać jego członkowie. Odnalezione później ciała były najczęściej pokaleczone i pozbawione głów. Ci, którzy ocaleli, nie mieli odwagi tam wracać i zaprzestano poszukiwania złota, a skupiskom szczytów nadano nazwę "Sierra Supersticiones", wierząc że są siedliskiem diabła.
To jedna z wersji, ale istnieje co najmniej kilka innych dotyczących pochodzenia nazwy łańcucha Gór Przesądów. Zgodnie z jedną z nich, nazwę masywowi nadali pierwsi biali osadnicy pochodzenia anglosaskiego, którzy znali wiele straszliwych opowieści okolicznych Indian o tajemniczych duchach gór. Uważając Indian za szczególnie przesądnych i zabobonnych, taką właśnie nazwę nadali masywowi górskiemu, z którym wiązało się najwięcej opowieści. Co ciekawe, "Sierra Supersticiones" pojawia się na nieoficjalnych amerykańskich odręcznych mapkach wojskowych w 1866 roku, podczas kampanii wojskowej Rancheria pod dowództwem porucznika John'a D. Walker'a. Nazwa w języku hiszpańskim na amerykańskiej mapie mogłaby sugerować jej starsze i hiszpańskie pochodzenie i potwierdzać najbardziej rozpowszechnioną wersję o ekspedycji Vasqueza de Coronado. W roku 1870 tłumaczenie hiszpańskiej "Sierra Supersticiones" - Superstition Mountains - pojawia się na oficjalnej mapie wojskowej Departamentu Wojny Stanów Zjednoczonych.
Lost Dutchman State Park powinien się nazywać Superstition Mountains State Park, znajduje się bowiem na terenie Superstition Mountains Wilderness Area - jednego z 756 obszarów wydzielonych przez rząd federalny jako miejsca zachowane w naturalnym stanie i nie podlegające rozwojowi ani urbanizacji. Nie jest już dziś pewne kto i dlaczego użył dla parku nazwy znanej legendy o zaginionej kopalni złota starego Holendra, wiadomo natomiast, że Biuro Zarządu Ziemią (Bureau of Land Management - BLM) wydzieliło ten teren jako podmiejski obszar rekreacyjny jeszcze w 1972. W 1974 BLM postanowiło przekazać ten teren stanowi i park - jako park stanowy - został ostatecznie utworzony w 1977 roku.
Park oferuje kilkaset mil tras rowerowych i pieszych, miejsca kampingowe i piknikowe. Na terenie parku można nawet urządzić ślub i wesele. Lost Dutchman State Park jest popularnym miejscem wypoczynku mieszkańców całej wielkiej aglomeracji Phoenix i wielką atrakcją turystyczną. Na terenie parku należy pamiętać o niebezpieczeństwach i zachować rozwagę, zwłaszcza w okolicach mniej uczęszczanych. Szczególne środki bezpieczeńsytwa należy zachować we wszystkich parkach i na obszarach wyznaczonych jako dzikie i niezagospodarowane.
Park jest czynny od 8:00 rano do 5:00 po południu, oprócz Bożego Narodzenia, 25 grudnia.
Wstęp do Lost Dutchman State Park wynosi $7.00 od samochodu - łącznie do 4 osób dorosłych (powyżej 14 lat), każda następna oraz piesi i rowerzyści $3.00.
Opłaty za kamping (namioty): bez elektryczności $15.00 - $17.00, z prądem $25.00 - $30.00.
6109 N. Apache Trail, Apache Junction, AZ 85119
tel.: (480) 982-4485 http://azstateparks.com/Parks/LODU/index.html
