Do F2 kwalifikuje się najbliższa rodzina stałego rezydenta - osoby posiadającej zieloną kartę. W odróżnieniu od klasyfikacji IR („Immediate Relatives”, najbliższej rodziny obywateli USA), wszystkie wizy w kategorii F podlegają rocznym kwotom imigracyjnym. Kategoria F2 otrzymuje rocznie 114,200 wiz plus ilość o jaką całkowita liczba podań przekracza 226,000, oraz wizy niewykorzystane w pierwszej kategorii (F1).
Zdjęcie: Chris Parfitt
Kto może uzyskać wizę imigracyjną F2
- F2A - żony i mężowie stałego rezydenta oraz nieżonate i niezamężne dzieci poniżej 21 lat;
- F2B - niezamężne i nieżonate dzieci stałego rezydenta (naturalne, adoptowane albo przybrane), w wieku powyżej 21 lat, oraz ich dzieci;
Kto może sponsorować na wizę imigracyjną F2
- Sponsorem współmałżonków i dzieci może być tylko stały rezydent. Sponsor musi być starszy od sponsorowanych dzieci (w przypadku dzieci naturalnych wymóg jest oczywisty, wzmianka dotycząca wieku sponsora ma zastwosowanie do dzieci przysposobionych lub adoptowanych).
Uwaga: Sponsor musi mieszkać na stałe w USA. Z obowiązku utrzymywania stałego zamieszkania w Stanach Zjednoczonych mogą zostać zwolnione osoby przebywające czasowo za granicą na kontraktach, w amerykańskich bazach wojskowych, osoby studiujące poza USA na tzw. „białych paszportach” (posiadających zezwolenie na wjazd do USA po okresie przekraczającym 12 miesięcy - kategoria SB), itd. Od kilku lat petycje rodzinne (za wyjątkiem niektórych sytuacji) nie mogą być składane w ambasadach lecz bezpośrednio w Urzędzie Imigracyjnym. Sponsorem najbliższej rodziny nie może być rezydent mieszkający na stałe poza USA. Osoba sponsorująca i sama przebywająca na statusie stałego rezydenta może utyracić własny status jeśli na stałe mieszka poza USA.
Wymagania
Stały rezydent Stanów Zjednoczonych sponsorujący dzieci własne, adoptowane lub przysposobione (przybrane) musi wykazać pokrewieństwo lub przedstawić dokumentację dotyczącą adopcji albo przysposobienia. Stały rezydent nie może sponsorować dziecka na stały pobyt przed adopcją (tak jak obywatel).
Proces
Proces legalizacji lub zmiany pobytu na stały albo uzyskania wizy imigracyjnej poza USA na podstawie sponsorstwa rodzinnego składa się z trzech etapów:
- Petycja imigracyjna: Petycja (formularz I-130, Petition for Alien Relative), składana przez sposora - stałego rezydenta. Jej zatwierdzenie oznacza, że Urząd Imigracyjny (USCIS) uznał prawo dzieci do uzyskania stałego pobytu lub wizy imigracyjnej.
- Wiza imigracyjna: wizy imigracyjne w kategorii F2 podlegają kwotom imigracyjnym i są przyznawane w miarę dostępności wiz (nowe pule wizowe są przyznawane od 1 października każdego roku - Biuletyn Wizowy). F2A to aktualnie 2 - 3 lat oczekiwania, F2B - to 8 - 10 lat. O fakcie zatwierdzenia petycji powiadamiane jest Narodowe Centrum Wizowe (National Visa Center) w Plymouth, New Hampshire. NVC powiadomi aplikanta o możliwości zmiany statusu (w USA) lub o możliwości starania się o wizę imigracyjną. Osobom przebywającym poza USA, wraz z powiadomieniem NVC przesyła szczegółowe instrukcje dotyczące procesu i wymaganych dokumentów, oraz ustala datę interview w ambasadzie.
- Stały pobyt: Immigrant Visa Adjudication to trzeci etap, na którym cudzoziemiec składa podanie o zmianę statusu jeśli jest już w USA, albo o wydanie wizy imigracyjnej jeśli przebywa poza Stanami Zjednoczonymi. Interview w lokalnym Urzędzie Imigracyjnym albo w ambasadzie to dostatni etap sprawy (dla osób wjeżdżających do USA na wizie imigracyjnej, ostatnim etapem jest „admission” - czyli odprawa graniczna.
Zmiana statusu
Podanie o zmianę statusu, formularz I-485, Application to Register Permanent Residence or Adjust Status, składa osoba sponsorowana. Aplikację o zmianę statusu osoby niepełnoletniej składa w jej imieniu osoba sponsorująca. Razem z aplikacją o zmianę statusu trzeba wysłać kopię zatwierdzonej petycji (formularz I-797 Notice of Action), wyniki badań lekarskich, zdjęcia i dokumentację dodatkową. Okres oczekiwania na zmianę statusu jest w całości uzależniony od ilości podań jakie wpłynęły do Urzędu Imigracyjnego wcześniej niż twoje. Wraz z aplikacją o zmianę statusu warto również wysłać prosbę o zezwolenie na pracę (formularz I-765, Aplication for Employment Authorization), ponieważ przywilej ten nie jest automatyczny i nie wynika tylko z faktu złożenia podania o zmianę statusu. Osoba w trakcie oczekiwania nie może opuszczać USA, ale może się ubiegać o zezwolenie na wyjazd i powrót do USA w sytuacjach uzasadnionych (formularz I-131, Advance Parole).
W skład wymaganej dokumentacji w przypadku wszystkich procesów sponsorstwa rodzinnego wchodzi również oświadczenie sponsora dotyczące możliwości finasowych utrzymania osoby sponsorowanej (Affidavit of Support).
Zmiana statusu na stały pozwala w niektórych wypadkach na jednoczesne złożenie petycji oraz aplikacji o zmianę statusu bez konieczności czekania aż petycja zostanie zatwierdzona. Proces taki nazywany jest „One Step Filing” (albo „Concurrent Filing”).
Uwaga: zmiana statusu na stały we wszystkich kategoriach imigracyjnych wymaga dowodu legalnego przekroczenia granicy (formularz I-94) i odprawy granicznej (inspection) dokonanej przez agenta imigracyjnego na przejściu granicznym: na lotnisku, w porcie, lub na przejściu drogowym (Port of Entry). Wszystkie kategorie rodzinne F oraz kategorie pracownicze - albo odwrotnie - wszystkie kategorie imigracyjne za wyjątkiem TYLKO szczególnie uprzywilejowanej kategorii IR1 (Immediate Relatives, najbliższa rodzina obywatela - żona lub mąż) wymagają również ważnego (legalnego) statusu pobytowego w momencie składania podania. Wyjątkiem mogą być sytuacje szczególne, takie jak amnestia imigracyjna, waiver z r. 1998 i waiver z r. 2000 - podpisana przez prezydenta Clintona ustawa 245i zezwalająca na legalizację wszystkim, nie tylko osobom z nieuregulowanym statusem imigracyjnym (jest to oczywiście eufemizm - chodzi o nielegalnych imigrantów, czyli o osoby, które nielegalnie przedłużyły pobyt poza okres dozwolony na formularzu I-94), ale także osobom, które przekroczyły granicę USA nielegalnie (Rio Grande, Most w Niagara Falls, etc.) i nie przeszły odprawy granicznej (inspection and admission). Waiver Clintona wymagał tylko dowodu tożsamości i pozwalał na legalizację każdego bez szczegółowych pytań jak taka osoba znalazła się na terytorium USA.
Uwaga: Tylko kategoria IR1 - żona lub mąż obywatela - pozwala na legalizację pobytu osobie z nieuregulowanym statusem pobytowym. Żadna inna kategoria NIE pozwala na legalizację pobytu osobie przekraczającej granicę nielegalnie.
Wiza imigracyjna
Proces konsularny jest w całości prowadzony przez Departament Stanu i nie wymaga udziału Urzędu Imigracyjnego po zatwierdzeniu petycji. Narodowe Centrum Wizowe powiadamia aplikanta listownie o wymaganych opłatach i dokumentach kiedy wizy w danej kategorii są bieżące. Ta sama agencja ustala też datę spotkania (interview) w ambasadzie. Wiza imigracyjna uprawnia do wjazdu do USA na statusie stałego rezydenta, a zielona karta jest wysyłana pocztą na podany wcześniej adres.
Dokumentacja sponsora - petycja
- Petycja rodzinna, formularz I-130 - Petition for Alien Relative;
- Informacje biograficzne, formularz G-325, Biographic;
- Dokumentacja potwierdzająca związek rodzinny: akt urodzenia dziecka, akt ślubu, dokumentacja adopcyjna, itd;
- Opłata za petycję.
Dokumentacja osoby sponsorowanej - zmiana statusu
- Aplikacja o zmianę statusu, formularz I-485, Application to Register Permanent Residence or Adjust Status;
- Kopia zatwierdzenia petycji, Powiadomienie, formularz I-797, Notice of Action;
- Affidavit of Support, formularz I-864;
- Dwa jednakowe, nieretuszowane zdjęcia bez nakrycia głowy (chyba że jesteś takiego wyznania, które wymaga nakrycia) na jasnym tle, z przodu;
- Opłata za rozpatrzenie aplikacji.
Dokumentacja osoby sponsorowanej - proces konsularny
- Formularz DS-230 - Aplikacja o Wizę Imigracyjną;
- Kopia zatwierdzenia petycji, Powiadomienie, formularz I-797, Notice of Action;
- Affidavit of Support, formularz I-864
- Dokumentacja potwierdzająca związek rodzinny: akt ślubu, akty urodzenia, dokumentacja adopcyjna, itd.;
- Zaświadczenie o niekaralności z Centralnego Rejestru Skazanych oraz podobne zaświadczenia z policji lub odpowiednich urzędów lub agencji (o niekaralności lub o skazaniach) ze wszystkich miejsc zamieszkania powyżej 6 miesięcy od momentu ukończenia 16 lat;
- Akt urodzenia;
- Ważny paszport;
- Dwa jednakowe, nieretuszowane zdjęcia bez nakrycia głowy (chyba że jesteś takiego wyznania, które wymaga nakrycia) na jasnym tle, z przodu;
- Opłata wizowa.
Uwaga: Urząd Imigracyjny lub konsul mogą zawsze zażądać dodatkowej dokumentacji, podobnie jak w przypadku każdej innej wizy nieimigracyjnej czy imigracyjnej.
Podsumowanie
Sponsorstwo rodzinne we wszystkich kategoriach F to na ogół proces względnie szybki i prosty, choć czas trwania całej sprawy jest uzależniony od ilości podań (liczba wiz jest ograniczona). Warunki do spełnienia są proste, wymagania przejrzyste i jasne, a dokumentacja nie wymaga żadnych specjalnych starań. Prawie każdy ma akty urodzenia i ślubu a ustalenie pokrewieństwa ogranicza się najczęściej do przetłumaczenia kilku dokumentów i złożenia petycji. Żony i mężowie stałych rezydentów są jednak w o wiele gorszej sytuacji niż np. współmałżonkowie obywateli, a nawet - pod pewnymi względami - niż współmałżonkowie osób wjeżdżających do USA na niektórych wizach tymczasowych. Mąż lub żona i dzieci stałego rezydenta muszą otrzymać wizę imigracyjną z Departamentu Stanu, zanim mogą legalnie wjechać do USA. Wizy w tej kategorii podlegają jednak rocznym limitom i czas oczekiwania na wizę wynosi aktualnie od 4 do 5 lat dla krajów europejskich i o wiele dłużej dla krajów azjatyckich. W czasie oczekiwania na wizę imigracyjną w praktyce nie można uzyskać żadnej innej wizy ponieważ wciąż obowiązuje zasada, że każdy starający się o jakąkolwiek wizę cudzoziemiec jest uważany za potencjalnego imigranta. Osoba oczekująca na wizę imigracyjną w oczywisty sposób zademonstrowała swoją wolę stania się imigrantem (presumed immigrant intent), a takie osoby nie mogą otrzymać żadnej wizy tymczasowej (nieimigracyjnej). Na dodatek stały rezydent nie może wyjeżdżać z USA na dłuższe okresy, wszystkie pobyty poza krajem dłuższe niż 6 miesięcy są doliczane do okresu oczekiwania na obywatelstwo a częste wyjazdy mogą nawet doprowadzić do utraty statusu stałego rezydenta. Większość sponsorujących stałych rezydentów decyduje się więc czekać do czasu uzyskania obywatelstwa, ponieważ proces jest o wiele szybszy a żony i mężowie (oraz dzieci poniżej 21 lat) należą wtedy do najbardziej uprzywilejowanej kategorii IR (Immediate Relative), w której wizy nie podlegają kwotom i są przyznawane od razu. Obydwa rozwiązania stwarzają jednak bolesny problem: długiej rozłąki, co stoi w jaskrawej sprzeczności z deklarowaną przez władze USA polityką ułatwiającą łączenie rodzin.
Tymczasem przynajmniej kilkanaście wiz tymczasowych w różnych kategoriach pozwala żonom lub mężom towarzyszyć im podczas ich pobytu w USA. Należą do nich wszystkie wizy pracownicze typu H, wiza L1, Q1, O1, P1, R1 a nawet wizy studenckie F1 i J1. Oboje małżonkowie mogą się też jednocześnie starać i otrzymać w tym samym czasie wizy turystyczne lub biznesowe (B1 i B2). Wizy G i A (dyplomatyczne) pozwalają nawet współmałżonkom na legalną pracę.
W dużo lepszej sytuacji są narzeczone i narzeczeni obywateli, dla których stworzono wizę nieimigracyjną K1 uprawniającą do wjazdu i dającą od pierwszego dnia pobytu prawo do pracy. Współmałżonkowie obywateli są w jeszcze lepszej sytuacji, ponieważ mogą wjechać do USA na wizie K3 (na podstawie LIFE Act) i przebywać legalnie do momentu zakończenia całego procesu. Do uzyskania wizy K3 wystarcza tylko złożenie petycji przez sponsora i nie musi ona nawet być zatwierdzona.
Próby zmiany tej szczególnie niekorzystnej sytuacji były podejmowane wielokrotnie i oryginalna wersja ustawy o łączeniu rodzin (LIFE) zawierała nową wizę tymczasową V w kategorii „podwójnego zamiaru” (dual intent). Prezydent Clinton podpisał ustawę LIFE Act w r. 2000, ale wiza V była rozwiązaniem tymczasowym i już nie istnieje. Teoretycznie można z niej jeszcze skorzystać jeśli petycja rodzinna została złożona przez końcem grudnia 2000 (kiedy jeszcze istniała). W praktyce nie ma to już jednak żadnego znaczenia. Petycje złożone przed końcem 2000 roku są już zakończone, a te złożone później nie kwalifikują się do wizy V. Cała procedura sprowadzenia żony, męża i dzieci stałego rezydenta to na dzień dzisiejszy przeważnie ponad 6 lat czekania i rozłąki.
