Pięćdziesiąt lat temu tam gdzie dziś leży Page, była tylko czerwona pustynia i trudny do przebycia, głęboki wąwóz rzeki Colorado. Wijąca się między pustynnymi pagórkami rzeka wyrzeźbiła tu malowniczy kanion przecinający czerwoną równinę kilkunastoma zawijasami. Zamiast płaskiej pustyni, kilkanaście milionów lat rzecznej erozji stworzyło tu zróżnicowaną i skomplikowaną topografię, której charakterystyczną cechą są wysokie mesy. Ich brzegi stanowią strome ściany kanionu Colorado.
9 miesięcy od rozpoczęcia budowy tamy, 6 kwietnia 1961 r. Zdjęcie: Courtesy Utah State Historical Society, St. George News
Nie są to prawdziwe mesy, jak te w New Mexico, w Utah albo w Colorado, powstałe w wyniku wietrzenia lub zapadania się wielkich obszarów położonych na warstwach wymywanej przez wodę soli, ale pierwsi biali, którzy eksplorowali te tereny nie znali geologii i miejsce w zakolu Colorado nazwali Manson Mesa. W połowie lat 50-tych XX wieku zapadła decyzja budowy tamy, właśnie tu inżynierowie znaleźli najlepsze miejsce do realizacji tego projektu.
Historia Page zaczęła się w 1957 roku, kiedy Rząd Stanów Zjednoczonych uzyskał od Indian Navajo 24 akry ziemi w zamian za dużo większy obszar w Utah. Był to niezbędny dla realizacji wielkiego przedsięwzięcia obszar, na którym w szybkim tempie powstała robotnicza osada jako zaplecze dla robotników pracujących przy budowie tamy na rzece Colorado. Do realizacji budowy i do zarządzania pracami, Kongres USA upoważnił Biuro Zagospodarowania Terenów, którego szefem był John C. Page. Budowa tamy trwała ponad dziesięć lat, przez ten okres do małej robotniczej osady ściągnięto kilka tysięcy pracowników. Niektórzy rezygnowali po kilku miesiącach, ale wielu przeżyło tu cały okres budowy. Osada zaczęł żyć życiem prawdziwego miasteczka. Wkrótce zbudowano szkoły i kościoły i dawny obóz robotnioczy nabrał trwałego charakteru. Dla uhonorowania zasług Johna Page’a, mała tymczasowa robotnicza osada, która stała się miasteczkiem, została nazwana jego imieniem.
Budowę wielkiej zapory i elektrowni ukończono w 1966 roku, ale dawni budowniczowie nie opuszczali osady. Zgodnie rozbudowywali miasteczko pozbawiając je stopniowo cech tymczasowości. Wspólpraca mieszkańców była nadspodziewanie duża. Wspólny cel zniósł wszelkie podziały czego przykładem może być budowa jednej z dzielnic miasta przez wyznawców wielu religii. Dla uczczenia tego faktu część obecnej Lake Powell Boulevard nazwano Church Row. Przez następne kilkanaście lat było to bardzo dziwne administracyjnie miasto ponieważ nadal stanowiło własność rządu USA. Sprawę tą załatwiono ostatecznie w 1975 roku, kiedy Page zostało inkorporowane.
Budząca kiedyś wiele emocji i sprzecznych opinii zapora i powstałe w jej wyniku sztuczne jezioro Powell, są dzisiaj bardzo licznie odwiedzanymi atrakcjami turystycznymi. Page zawdzięcza im swój dynamiczny rozwój i stabilizację. Każdego roku przyjeżdża tutaj ponad 3 mln. turystów. Od początku Page odgrywało i nadal odgrywa rolę zaplecza. Kiedyś wspomagało budowniczych tamy, dzisiaj jest zapleczem dla turystów odwiedzających północną Arizonę i parki przyrody w Utah. Powstało tutaj wiele hoteli, restauracji, punktów usługowych i całe zaplecze dla rekreacji wodnej. Dodatkowym atutem miasta jest jego położenie na styku szlaków turystycznych. Prowadzi tędy droga z północy do największej atrakcji regionu jaką jest Grand Canyon. Przechodzący przez Page szlak na zachód zmierza do słynnych Parków Narodowych Zion i Bryce Canyon. Tama w Glen Canyon w Page i mosty nad Marble Canyon są jedynymi miejscami gdzie można przekroczyć kanion rzeki Colorado z północy na południe i jednymi łączącymi cały obszar na północ od kanionu zwany Arizona Strip. Obszar łączący cztery sąsiadujące stany - Arizonę, Utah, Colorado i New Mexico i nazywany Wielkim Kołem - jest jednym z najbardziej dzikich, malowniczych i najciekawszych regionów Stanów Zjednoczonych. Leżące w sąsiedztwie jednej z największych atrakcji turystycznych Wielkiego Koła, ale nie wyróżniające się poza tym niczym szczególnym Page, jest jednym z najbardziej znanych małych miasteczek w USA
